Nazmi Ağıl




 1964 Eskişehir
Kuleli Askerî Lisesi’ni ve Boğaziçi Üniversitesi İngiliz Dili
ve Edebiyatı Bölümü’nü bitirdi. 1995’ten bu yana şiirleri
çeşitli dergilerde yayımlandı. Dünya edebiyatının önemli
yapıtlarını dilimize kazandırdı. Yunus Nadi Şiir Ödülü’nü
kazandı. Boğaziçi Üniversitesi’nde doktora öğrencisi oldu.
Halen İngilizce öğretmenliği yapmaktadır.

ŞİİR KİTAPLARI
Gökçe Yazı (1998), Boşanma Dosyası (1999)

*

ANNANENİN ÖLÜMÜ
Tuzluktan boşalan beyaz
taneciklerin resmini kafamda taşıyarak
gidiyorum telefona :
almacın deliklerinden toz
olup akıyor kardeşinin acı dolu sesi
aydınlık pazar sabahımıza.

Hiçbir şey sormuyorsun kahvaltı boyunca,
kirazların arasındaki
çürük bir yenidünyayı ayıklayıp
çöpe atarken ağlıyorsun, biliyorum.

Eriyip avcuma yapışıyor
bıçağın plastik sapı :

Söz,
sayrılı bir baş gibi
güm güm vuruyor kendini
susuşumun duvarlarına.


TAVŞAN
Durduk, söyledik. Söylemek için durmuştuk zaten. Ya da durmak
için söylemiştik. Emin değilim. Birbirini izleyen çoğu şey
gibi sebep sonuç ilişkisi kaçınılmaz burada da. Belki meydana
ilk gelen ya da ilk meydana gelen ötekilerini de ünlemişti
yanına. Bir turizm olayı. Her neyse, adaya ilk ayak basan
-öyle yadırgı, öyle ürkek- bir tavşan olmuş söylenceye göre,
doğurganlığından ötürü besbelli. Kalan herşey ondan türemiş.
Durduk söyledik biz de. Durur ya da söylerken, bir kaplumbağa
vardı yanıbaşımızda, yalakta. Duruyor mu, yürüyor muydu? “Ne
önemi var?” dedi “Unuttum”. Unuttuk.

Bildiğim tek şey: “an”daydık, söyleyip duruyorduk otlarla
birlikte.
(Gökçe Yazı)

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.