Niyazi Akıncıoğlu gibi edebiyatçılarla tanışıp dostluk kurdu.

Enver Gökçe

1920 - 19 Kasım 1981. Eğin’in Çit Köyü’nde doğdu. 9 yaşında ailesiyle birlikte Ankara’ya göçtü. Aynı yıl İlkokula başladı. 1939’da liseyi, 1948’de Ankara DTCF Edebiyat bölümünü bitirdi. Bitirme tezini, sonraki yıllarda kendisine de önemli bir ilham kaynağı olan »Eğin Türküleri« üzerine hazırladı.

 

Özellikle üniversite yıllarında politik tercihleri belirlendi. Pertev Naili Boratav, Behice Boran, Niyazi Berkes ve Mediha Berkes ile yakın dostluğu oldu. İlk şiirleri 1943 yılından itibaren dönemin bilinen dergilerinden Ülkü’de yayımlandı. Enver Gökçe aynı zamanda bu dergide düzeltmenlik görevini üstlendi.

 

Önceleri divan şiirine ilgi duyan Gökçe, üniversitedeki hocası Abdülbaki Gölpınarlı’nın divan şiirine ilişkin hazırladığı (1945) kitaptan sonra bu tarzdan uzaklaştı.

 

Yüksek öğrenimi sırasında 10 sayı yayınlanan Ant dergisinin yöneticileri arasında yer aldı.1945-1951’lerde Yurt ve Dünya, Ant, Gün, Söz, Yağmur ve Toprak, Yeryüzü dergilerinde şiirleri yayınlandı.

 

Nurullah Ataç, Ahmet Kutsi Tecer, Ahmed Hamdi Tanpınar, Arif Damar, Ceyhun Atıf Kansu, Mehmet Kemal, Niyazi Akıncıoğlu gibi edebiyatçılarla tanışıp dostluk kurdu.

 

İstanbul’daki Kadırga Öğrenci Yurdunda yöneticilik yaparken politik görüşlerinden dolayı TCK’nun 141. maddesi uyarınca 7 yıl ceza aldı. 1951-57 yıllarında cezaevinde kaldıktan sonra bir süre çeşitli yerlerde sürgün cezası çekti. Bir süre Ankara’daki bazı gazetelerde düzeltmen olarak çalıştıktan sonra 10 yıl kadar köyünde yaşadı. Burada yaşadığı evi son yıllarda müzeye dönüştürüldü.

 

Türk şiirinde önemli bir akım olan »Garip« çevresine uzak duran Enver Gökçe, bu dönemdeAşık Veysel, Aşık Ali İzzet, Habib Karaaslan gibi aşıklarla yakın ilişkiler kurdu.

1970’li yılların başına dek edebiyat çevresinden uzak duran Enver Gökçe daha sonra yeniden bu çevrelere girdi 1973-1979 yılları arasında Yeni Adımlar, Yarına Doğru, Yansıma, Doğrultu, Halkevi dergilerinde yeni eserleri ve yazıları yayımlandı. Bu dönemde işlediği konularda özellikle yeniden yerele dönüş gözlendi. Aynı zamanda Pablo Neruda ve Ömer Hayyamşiirlerini çevirdi.

 

Şiirleri »Dost Dost İlle Kavga«, (1973), »Panzerler Üstümüze Kalkar« (1977) yayımlandı.»Yaşamı ve Bütün Şiirleri« (1981), »Eğin Türküleri« (1982), »Şiirler« (1982) adlı kitaplar ise ancak ölümünden sonra yayımlandı.

 

Son yıllarını Ankara bir huzurevinde geçirdi. Ankara’da öldü ve orada toprağa verildi.

http://bilgiyolu.net/yazarlar/gokce/biyografi.html